Ótrúlega aumt...

Já, það er ótrúlega aumt ef þetta á að vera niðurstaða margra daga viðræðna stjórnarflokkanna um ESB.  ESB var stóra deilumálið, - ágreiningsmálið sem Jóhanna Sigurðardóttir og Steingrímur J. Sigfússon lögðu mikla áherslu á að ná sameiginlegri niðurstöðu í.  Hver er svo hinn stóri Salómonsdómurinn?

Hann er, skv. heimildum Morgunblaðsins, að vísa málinu frá sér og treysta á aðra stjórnmálaflokka eða eins og segir í fréttinni: "...því sem næst verður komist er niðurstaðan sú að það verði meirihluta Alþingis að ákveða hvort hafnar verða aðildarviðræður við Evrópusambandið, óháð ólíkri stefnu stjórnarflokkanna til aðildar." Segja má að fjallið tók joðsótt og fæddist mús.

Er ekki tímabært að spyrja sig hvernig í ósköpunum getum við treyst þessari ríkisstjórn til að semja við ESB þegar þeir geta ekki einu sinni náð niðurstöðu sín á milli?  Samfylkingin hefur líka sýnt að henni er ekki treystandi í samningaviðræðum er varða ESB, - það sýndi hún skýrt og greinilega þegar hún samdi um IceSave skuldbindingarnar. Þar var hægt að leggja hundruðir milljarða á íslenskan almenning, allt í þeirri veiku von að ESB myndi nú hugsanlega vera almennilegt við okkur þegar að aðildarumsókn kæmi.

Bara eitt orð nær yfir þetta, - aumingjaskapur.

ESB-málið til Alþingis

Athugasemdir

[Lúðvík Júlíusson, 5.5.2009 kl. 11:24]

VG og S eru að taka á gríðarlegum efnahagvandræðum og kreppu, sem að stórum hluta er hægt að skrifa á Framsóknarflokkinn.  Ekki kalla það aumingjaskap þegar fólk stígur fram og er reiðubúið að þrífa upp eftir ykkur!

[Þór Jóhannesson, 5.5.2009 kl. 11:32]

Nákvæmlega Lúðvík - gerspilltur Framsóknarflokkur með skítinn langt upp á axlir reynir að klóra yfir óþefinn með því að benda í allar aðrar áttir svo fólk sjái ekki svikin. Það féllu einhver 2% í gryfjuna í kosningunum síðast en óþefurinn er það mikill að það verður aldrei meira en það - sem betur fer.

[Andri Geir Arinbjarnarson, 5.5.2009 kl. 11:36]

Lúðvík,

Ekki gleyma að við búum í lýðræðisríki og fólkið í landinu kýs Alþingismenn.  Það má líka segja að fólkið eigi þær stjórnir skilið sem það kýs yfir sig.  Íslendingar verða að læra að gera meiri kröfur til sinna stjórnmálamanna og spyrja markvissari spurninga og fara fram á virka upplýsingagjöf.  Að setja allt sitt traust á prófkjör er glapræði eins og dæmin sýna.

[Eygló Þóra Harðardóttir, 5.5.2009 kl. 11:40]

Endalausar afsakanir!  Ef þessi ríkisstjórn væri nú að gera eitthvað, annað en að mala og blaðra endalaust þá væri svo sem hægt að skilja þessi viðbrögð ykkar.

Þeir treysta sér ekki einu sinni til að taka ákvörðun um eina kosningamál Samfylkingarinnar. Í staðinn á einmitt að treysta á okkur, Sjálfstæðismenn og Borgarahreyfinguna.

Ef þetta er ekki skilgreiningin á aumingjaskap þá veit ég ekki hvað er.

[Héðinn Björnsson, 5.5.2009 kl. 11:52]

Taktu þessu sem tækifæri til áhrifa og krefstu þess að ef þingið eigi að taka ákvörðunina og bera hina pólitísku ábyrgð á málinu verði þingið líka að fá að leiða viðræðurnar.

[Andri Geir Arinbjarnarson, 5.5.2009 kl. 12:03]

Héðinn,

Alveg sammála, þessi ákvörðun getur fært B og O flokkum áhrif og völd á nýju Alþingi.   

[Sigurður Ingi Jónsson, 5.5.2009 kl. 12:13]

Það ber ekki mikinn vott um ábyrgðartilfinningu xB, exbé, x? eða hvað þetta mun heita næst, að sitja á innistæðulausum háhesti og gagnrýna aðra.

Hvað er Framsóknarflokkurinn að leggja af mörkum til að reyna að endurheimta einhverjar eignir af sukkpakkinu sem flokkurinn afhenti kvóta, banka og tryggingafélög til að leika sér að og fóðra eigin vasa með?

Því er fljótsvarað, ekkert. Það má ekki styggja Tort Óla, fjárglæfra Finn eða sumarhallar Sigga. 

Hvað ESB varðar, þá er fullkomlega eðlilegt að markmið umsóknar séu lögð fram á þingi til umræðu og staðfestingar af kjörnum fulltrúum þjóðarinnar. Það er hreinn barnaskapur að ætla að umsókn eigi að vera snaggaralegt SMS "Hey Olli, hleyptu okkur inn". 

Mér er í raun spurn hvers vegna þú bauðst þig fram til setu á löggjafarþinginu? Var það til að gera þjóðinni eitthvert gagn, eða var tilgangurinn eitthvað sjálfselskari en það?

j  

[Oddur Ólafsson, 5.5.2009 kl. 12:19]

Þú berð greinilega takmarkaða virðingu fyrir þínum vinnustað og virðist hafa lágt sjálfsálit sem þingmaður.

Venjulegt fólk hefði fagnað þessu aukna þingræði.

Föst í gömlu förunum hún Framsókn

[Valsól (IP-tala skráð) 5.5.2009 kl. 12:47]

Er Hallur Magnússon eini maðurinn inna Framsóknarflokksins sem tekur þessu með jákvæðu móti, og er ekki kosningabaráttan búin?

[Þór Jóhannesson, 5.5.2009 kl. 12:49]

Eygló beinlínis heimtar algjört áframhaldandi ÞINGRÆÐI eins og Framsóknar er von - minnir óþægilega á Birgir Ármannsson í málflutningi og auðvitað Sigurð Kára sem blessunarlega er farin út af þingi.

[Regina (IP-tala skráð) 5.5.2009 kl. 13:14]

Eygló veistu ég er líka góð í að kasta fram sleggjudómum og ég er jafnléleg og þú að koma með lausnir

ERGO hættu að slá um þig og settu fram einhverjar bitastæðar tillögur

Þið Framsóknarmenn eruð hluti af sökudólgum þessa hruns -- þrífið sjálf eftir ykkur

[Soffía (IP-tala skráð) 5.5.2009 kl. 13:36]

Framsóknarflokkurinn var ekki í ríkisstjórn þegar stjórnarflokkarnir Samfylking og Sjálfstæðisflokkur sváfu við stýrið og létu borgarísjaka rústa þjóðinni. Ekki hægt að kenna Framsóknarflokknum um það rétt eins og arkitektinum sem smíðaði Titanic að skipið hafi sokkið í logni. Fannst þetta góð samlíking hjá Sigmundi Davíð.

[Lúðvík Júlíusson, 5.5.2009 kl. 13:51]

Erlendar skuldir þjóðarbúsins voru orðnar gígantískar í stjórnartíð B og D!  Gengi krónunnar var orðið allt og sterkt!  Falinn verðbólga var gríðarlega há!  Skuldir einstaklinga voru ógnvænlegar!  Þetta var tímasprengja í boði B+D.

B+D buðu þjóðinni upp á verðbólgu, skuldsetningu, eignarnám og atvinnuleysi!  Það var stjórnartíð B+D og bóluhagstjórn þeirra sem setti Ísland og einstaklinga á Íslandi í þá stöðu sem við erum í í dag.

VG+S eru að gera allt sem í þeirra valdi stendur til að leiðrétta þetta og vinna úr þessari erfiðu stöðu.

S var í ríkisstjórn með D, en Seðlabankinn(undir stjórn D) gaf út villandi upplýsingar um stöðu bankanna og þjóðarinnar.  Allt virtist vera í lagi og enginn bráðavandi og sérstaklega virtist Seðlabankinn ekki óttast stöðu bankanna.

[Loftur Altice Þorsteinsson, 5.5.2009 kl. 13:53]

Er ekki kostulegt að sjá viðbrögðin hér á síðunni, við uppgjöf Sossanna ? Nú heitir uppgjöf ríkisstjórnarinnar "að láta Alþingi axla ábyrgðina". Nú verða aðrir stjórnmála-flokkar að koma að málinu og leysa eina kosninga-mál Samfylkingarinnar.

Jóhanna kemur kné-krjúpandi og biður um að verða skorin úr ESB-neta-flækjunni, sem Samfylkingin ætlaði að nota til að veiða í kjósendur. Það tókst nú ekki betur en svo, að fylgið minnkaði frá 2003. Sagan mun nefna kosningaúrslitin, aumkunarverðan ósigur Samfylkingarinnar.

Hugsið ykkur þá firringu Samfylkingarinnar, að veifa rauðum dulum hins dauða kommúnisma og kyrja Internationalen með krepptum hnefa. Flokkur sem þannig hampar táknum hins erlenda valds á ekkert skilið nema fyrirlitningu.

Burt með Jóhönnu og rauðu Sossa-hjörðina !

[Soffía (IP-tala skráð) 5.5.2009 kl. 14:13]

VG og S eru að gera allt til að leiðrétta þetta....... ???? Hvað eru þessir flokkar að leiðrétta. Gjaldþrotin og fólksflóttinn segir okkur allt um það í nútímanum, og það kemur sagan líka til með að gera í framtíðinni. Nei, þarna vantar allan kjark og þor, algjörlega úrræðalaus einungis verið að fresta því sem hægt er að fresta, hitt gossar.

Atvinnuleysi??? Íslendingar hafa þurft að flytja inn fólk á síðustu árum vegna skorts á vinnuafli. Það er atvinnuleysi í dag, þess vegna flytur fólk úr landi í leit að vinnu en samt eru um 18.000 manns atvinnulausir. Ótrúlegur málflutningur, rétt eins og hjá skipstjóranum á Titanic en því miður er messaguttinn farinn að stjórna núna.

[Sigurður Ingi Jónsson, 5.5.2009 kl. 14:27]

Þessi Titanic samlíking er sérstök. Er SDG virkilega að setja Framsóknarflokkinn í hlutverk arkitektsins sem hannaði skipið?

Markmið með hönnun Titanic var að smíða flottasta, hraðskreiðasta og öruggasta farþegaskip í heimi. Það var ekki hannað til að kljúfa fjallstóra borgarísjaka. Gróðasjónarmið og pissukeppni um fljótustu ferð yfir hafið varð til þess að skynsemi var forgengin og skipið komst aldrei yfir hafið.

Ef ræða skal arkitekta, þá er ekki úr vegi að skoða ýmsa hönnun Framsóknar.

Kvótakerfið var ætlað til verndunar og viðhalds fiskistofna. Formaður Framsóknarflokksins misnotaði aðstöðu sína sem hagsmunaaðili og kom því til leiðar að veiðiheimildir yrðu framseljanlegar. Þannig komst fjölskylda hans í milljarðamæringatölu ásamt ýmsum stuðningsaðilum flokksins. Kvótakerfið breyttist úr vistverndunarkerfi í veðverndunarkerfi. Afraksturinn er sviðin jörð í fjölmörgum byggðalögum sem áttu allt sitt undir útgerð.  Framsókn var í hlutverki arkitekts þar.

Einkavæðing bankanna átti að stuðla að uppbyggingu fjármálageira Íslands. Tryggja átti dreifða eignaraðild og aðkomu erlendra banka með þekkingu á alþjóðlegum fjármálaviðskiptum. Ráðherraræði ríkisstjórna D+B sneri þessu öllu á haus. Fjármálastofnunum var skipt bróðurlega á milli vildarvina D+B, fólks með köflótta fortíð í viðskiptum og algerlega látið undir höfuð leggjast hvort hæfileikar til bankareksturs væru til staðar. Íslenskt efnahagskerfi er nú hrunið vegna þessa. Framsókn var þarna á arkitektastofunni með Sjöllum.

Nú þegar afrakstur allrar þessarar spillingar og sukks hefur fallið á þjóðina, þá ryðjast fram nýfægðir riddarar Framsóknar og telja sig þess umkomna að gagnrýna aðra fyrir að vera ekki búin að smella á "undo", eða ganga hreinlega svo langt að kenna öðrum óbermið.

Það verður ekki mikil framsókn á Alþingi á meðan það er svona Framsókn á Alþingi.

[Lúðvík Júlíusson, 5.5.2009 kl. 14:35]

Soffía,

ástæðan fyrir því að ég, strax árið 2004 ásamt mörgum öðrum, fór að vara við þessari lánaþenslu, of sterkri krónu og verðbólgu var að það eru ekki til neinar leiðir til að koma í veg fyrir afleiðingar þeirra, sem eru atvinnuleysi, fátækt og eignaupptaka!

Soffía, þú hittir naglan á höfuðið.  Afleiðingar lánaþenslu og verðbólgu eru akkúrat eins og þú lýsir.  Fyrst virðist allt ganga frábærlega, allir eru ríkir, allir hafa atvinnu en síðan kemur kreppa, fátækt og atvinnuleysi.

Ástæður kreppunnar, fátæktarinnar og atvinnuleysisins er að á þessum 'góðærisárum' þá er fjármagni sóað!  Það eru ekki til neinar patentlausnir sem geta búið til allt það fjármagn sem þarf til að koma atvinnulífinu í gang og hjálpað einstaklingum að standa í skilum.

En við getum litið á það sem siðferðilega skyldu okkar og lagt meira til þeirra sem eru í neyð með því að greiða hærri skatta og hið opinbera getur flutt meira fjármagn til þeirra.  En fjármagnið sprettur ekki úr neinu... það verður aðeins til með vinnu!

[Soffía (IP-tala skráð) 5.5.2009 kl. 14:45]

Titanic átti semsagt að vera þjóðarskútan. Ekki keyrðu S og D Framsóknarflokkinn í kaf, þó svo að þeir hefðu gjarnan viljað það

Alveg sammála þér með þensluna sem skapaði hér aðstæður svo flytja varð inn vinnuafl, en atvinnuleysishugrenningum þess tímabils var ég að hafna. Bankarnir stækkuðu langt umfram getu og því fór sem fór, það sáu margir það fyrir og þar á meðal ég. Peningaútlánin á höfuðborgarsvæðinu voru þvílík enda höfuðborgin okkar eins og rjúkandi rúst með kyrrum byggingarkrönum, þar var þenslan og þar af leiðandi gjaldþrotin. En það voru aðrir flokkar en B við stjórn sl. 2 ár, þegar verulega fór að halla undan fæti en þjóðinni talið trú um að allt væri í stakasta lagi. Og það er ekki verið að leiðrétta nokkurn skapaðan hlut vegna aðkomu þessara bankamanna, og því svíður almenningi og á eftir að svíða lengi.

[Sigurbjörg Jónsdóttir (IP-tala skráð) 5.5.2009 kl. 14:50]

Þetta er orðið klisjukennt að kenna Sjáfstæðisflokknum  og Framsókn um sem miður fór. Hvar var  Samfylkingin og Vg sváfu þau á  hliðar línuni. Þau voru ákveðinn að þau gætu bjargað heimulunum og komið atvinnulífinu í gang hvað hafa þau gert EKKERT þau eru svo úrræðislaus að manni dettur helst í hug að þau séu sofnuð þyrnirósasvefni.Steingrímur á öruglega mjög erfitt hann getur tæplega verið með gífuryrði  við þá gömlu frekju sem vill svipta okkur sjálfstæðinu og sér ekkert annað en ESB og  EES sem Jón Baldvin flokksbróðir hennar dásamar öllum stundum. Viljum við að börnin okkar í framtíðinni þurfi að berjast fyrir sjálfstæði okkar er ekki nóg fyrir. Lesið Ein grjóthrúga í hafinu (Grannþjóðir í blíðu og stríðu)var að hlíða systurdóttir minni yfir firrir próf. fæst í skólavörubúðinni.

[Loftur Altice Þorsteinsson, 5.5.2009 kl. 14:53]

Ef hægt er að kenna einhverjum stjórnmálaflokki um efnahagshrunið, þá er það Alþýðuflokknum, forvera Samfylkingarinnar. Stanzlaust tuð Sossanna, um að leggja landið undir Evrópu-valdið leiddi til inngöngunnar í Evrópska efnahagssvæðið. Þar með voru örlög okkar ráðin og enginn mannlegur máttur gat forðað því.

Jón Baldvin Hannibalsson hefur viðurkennt sök sína sem höfundur að þeim leikreglum sem ullu hruninu. Sama hefur Björn Bjarnason gert, en munurinn er sá að Björn hefur axlað ábyrgð á sinum gjörðum. Hins vegar hamast Jón Baldvin út í dómgætsluna, sem vissulega var ekki nógu góð, en ekki frum-orsök efnahags-hrunsins.

[Lúðvík Júlíusson, 5.5.2009 kl. 15:02]

Sigurbjörg, það tekur 12-18 mánuði fyrir aðgerðir í efnahagsmálum að skila sér að fullu!

Það eru margar leiðir fyrir fólk í vandræðum, ég skora á fólk að kynna sér þær og nota þær ef það þarf þess eða telur sig þurfa þess.

[Sigurður Ingi Jónsson, 5.5.2009 kl. 15:30]

Soffía segir "Peningaútlánin á höfuðborgarsvæðinu voru þvílík enda höfuðborgin okkar eins og rjúkandi rúst með kyrrum byggingarkrönum, þar var þenslan og þar af leiðandi gjaldþrotin."

Hverjir voru arkitektarnir að 90% húsnæðislánum? Framsókn. 

Síðan er kyrjað um að S+V séu ekki búin að bjarga landi og þjóð á 100 dögum. Frekar billegt.

[Soffía (IP-tala skráð) 5.5.2009 kl. 15:50]

Þetta með 90% lánin er gömul lumma sem ég hélt að allir hefðu áttað sig á að var áróður bankanna til að geta komið inn á húsnæðismarkaðinn, með því að kenna öðrum um.

 90% lánin voru hugsuð þannig að þau kæmu í framkvæmd árið 2007 (en ekki 2004 þegar bankarnir ruddust inn á markaðinn) og höfðu lánaþak 18,8 milljónir. En bankarnir fóru hinsvegar að lána allt að 100% lán með engu þaki. Þú gast fengið þess vegna 70 milljónir að láni frá bankanum, ekkert þak á upphæðinni.

Því er þetta barnalegt að segja að 18,8 milljóna lán ILS hafi orsakað þetta, þegar íbúðir í henni Reykjavík kostuðu mun meira en hámarkslán hjá Íbúðalánasjóði. Þetta átti að hjálpa ungu fólki að eignast sína fyrstu íbúð, án þess að mamma eða pabbi þyrftu að skrifa upp á eða að fólk fékk þetta í formi yfirdráttarláns í bankanum með rándýrum vöxtum.

Þetta þoldu bankarnir ekki, og því ætluðu þeir sér að koma Íbúðalánasjóði út í hafsauga og sitja einir að þessum markaði og passa upp á að tekjutapið þeirra vegna vaxtatekna af yfirdrætti fólks minnkaði ekki. Svona var það nú, hélt bara að allir væru búnir að sjá í gegnum hugmyndafræði bankamannanna

[Soffía (IP-tala skráð) 5.5.2009 kl. 15:53]

leiðr..... að tekjutapið þeirra vegna vaxtatekna af yfirdrætti fólks stækkaði ekki.

[Sigurður Ingi Jónsson, 5.5.2009 kl. 16:02]

Það er upplýsandi að sjá hvað telja Framsókn geta verið stikkfrí af stjórnarsamstarfi sínu með Sjálfstæðisflokknum og gagnvart afleiðingum gjörða sinna á tímabilinu.

Það var ekki óheppni að Framsókn missti þriðjunginn af fylgi sínu 2007. Það var sukkið og svínaríið sem Framsókn tengdist.  Það var ekki að ástæðulausu að íslenska útgáfa orðatiltækisins "follow the money" er "finndu Finn".

[Tómas Ibsen Halldórsson, 5.5.2009 kl. 16:37]

Aumingjaskapurinn birtist ekki hvað síst í því að þið Frammarar létuð undan heiðurs formanni ykkar, Ólafi Grímssyni og létuð allt eftir Sandfylkingunni og Vinstri grænum.  Ekki kæmi mér á óvart að þið tækjuð að ykkur að bjarga Sandfylkingunni enn á ný.

[Haraldur Aðalbjörn Haraldsson (IP-tala skráð) 5.5.2009 kl. 17:46]

Lifi ríkisstjórnin og lýðræðið. Þið Framsóknarmenn eruð í second division og verðið bara að sætta ykkur við það.

[Sigurgeir Jónsson, 5.5.2009 kl. 21:57]

Steingrímur og Jóhanna eru ekki farin að átta sig á því að stuðningur Framsóknarflokksins var aðeins til að verja stjórn þeirra falli fram að kosningum.Þau virðast lifa í þeirri draumsýn að Framsókn bjargi þeim úr klúðrinu.Þingmenn Framsóknarflokksins verða að gefa strax upp afstöðu sýna svo þessum skrípaleik þeirra skötuhjúa Steingríms og Jóhönnu linni á meðan landið er að sökkva.Samfylkingin er meira en aumingi hún er hættulegur ráðalaus aumingi og það er alltaf hættulegt, hún getur gripið til hvaða vanhugsaðra örþrifaráða sem er.XB ekki ESB.

[Marteinn Unnar Heiðarsson, 6.5.2009 kl. 07:20]

Í kjölfar efnahagshruns. Íslensku kosningarnar: Snúast ekki um hægri og vinstri

Hann er alveg ótrúlegur fréttaflutningurinn af kosningunum á íslandi þann 25. apríl. Í tilraun til að vekja áhuga lesenda á eyju sem fáir þekkja fjalla dagblöðin um að vinstrið sé að ýta hægrinu úr sætum sínum. Vafalaust mun þessi pólitíska sveifla halda áfram í mörg ár um víða veröld. En fyrir íslenska kjósendur voru voru álitaefnin jarðbundnari. Ábyrgðarlaus einkavæðing banka í nýfrjálshyggjustíl er aðal vandamálið, en viðbrögðin við því flokkast ekki beinlínis til hægri eða vinstri viðfangsefna. Spurningin er hvort að kjósendur séu orðnir svo örvæntingarfullir í kjölfar þess að krimmar eyðilögðu fjármálakerfið að þeir munu sækjast eftir stöðugri gjaldmiðli (evru) með því að sameinast evrópu með þeim skilmálum að glata stjórn yfir fiskveiðum Íslands í norður Atlantshafi og leggi fáheyrðar skuldabirðar á axlir skattgreiðenda -- til að bæta breskum, hollenskum og öðrum evrópskum innistæðueigendum og bröskurum tap þeirra?

Evrópu dytti aldrei í hug að gera slíkar kröfur á Bandaríkin vegna hinna afleitu húsnæðisskuldabréfavöndla sem þeir keyptu af þeim, eða fyrir töpin sem urðu vegna gjaldþrots Lehman Brothers bankans. En Ísland er lítið land og e.t.v auðveldara viðureignar. Fyrir marga kjósendur er hugmyndin um að ganga í evrópusambandið freistandi fantasía - að taka upp evru til að leysa fjárhagsleg vandræði Íslands. Valkosturinn er einfaldlega að breyta tortímandi regluverki bankakerfisins og snúa við gjafakerfi fyrri tíðar til pólitískt tendra innherja. Sigurvegari kosninganna, Samfylkingin vill ganga í Evrópu, Vinstri grænir og fyrrum ríkjandi Sjálfstæðisflokkur vilja það ekki, miðjusækinn og dreifbýlissinnaður framskóknarflokkur (næst stærstur til margra áratuga) er hægfara í málinu en tilbúinn til viðræðna á forsendum hagfelldum íslandi.

Allir eru á móti innherjalénsveldinu sem hlóð niður skuldunum. Þessvegna tapaði helsti stuðningsaðili þeirra, Sjálfstæðisflokkurinn, þriðjungi fylgisins, (niður í aðeins 20% frá hefðbundnum 33-35%) sem er lægsta prósenta atkvæða og þingsæta í 80 ára sögu flokksins sem var stofnaður 1930. Dagar sjálftökustjórnmála eru liðnir og litlu meiri er samúð með erlendum lánadrottnum og sparifjáreigendum sem gerðu hana mögulega. En kjósendur eru uggandi ganvart þeirri afstöðu sem England og önnur evrópuríki hafa tekið gegn Íslandi og tilfæringum með Alþjóðagjaldeyrissjóðinn. Fyrrverandi forsætisráðherra sjálfstæðismanna (og síðar seðlabankastjóri) Davíð Oddson er grjótharður á því að íslenska ríkisstjórnin og þjóðin eigi ekki að taka ábyrgð á þessum slæmu skuldum og deilir þar með sjónarmiðum sem margir íslendingar hafa að mínu mati: Þessir glæponar sviku landið. Mýtan um ,,frjálst" framtak án regluverks er hrunin og einkavæðingin lítur út eins og sjálftökustjórnmál undir rós.

Nýlega sneri ég heim eftir viku heimsókn til Íslands - viku þar sem ég hitti stjórnmálamenn, fyrrum forsætisráðherra, yfirmenn fjármálastofnana, háskólaprófessora og stúdenta, kvikmyndagerðarmenn, sjónvarpsþuli, og ,,algerlega venjulegt fólk". Hugtökin ,,vinstri" og ,,hægri" dúkkuðu aldrei upp í samræðum við þetta fólk. Í brennidepli var hin lánadrottna-væna aðferð Íslands að verðtryggja húsnæðislán og aðrar skuldir - 17% verðbólgupremía fyrir lánadrottna byggð á vísitölu neysluverðs (í raun er skiptagengi krónunnar innflutt eins og flestar neysluvörur), til viðbótar 6% vöxtum húsnæðislána, sem hefur leitt til þess að nokkrir íslendingar sögðu mér að þeir höfðu glatað húsnæði sínu til bankanna. Enginn getur borgað 23% vexti á húsnæðislán sín til lengdar á meðan húsnæðisverð hrynur með efnahag landisns. Flestar fjölskyldur greiða nú með því að ganga á sparnað og reyna að bera skuldir sem eru í raun óborganlegar.

Þetta skýrir löngun þjóðarinnar í stöðugan gjaldmiðil, við það hyrfi klafi vaxtaviðbótarinnar. (verðtryggingar) Upphaflega voru bæði laun og skuldir verðtryggðar á Braselíska vísu. En dag einn var verðtrygging launa felld niður en verðtryggingu fjármálagerninga viðhaldið með hundalógík um að um "samningsbunda" endurgreiðslu verðmæta, samningar um laun ættu sér hinsvegar veikari lagastoð. Með öðrum orðum, stór fiskur borðar lítinn fisk. Engin stétt lánadrottna, hversu gráðug eða frökk, hefur nokkurntímann náð í gegn öðru eins og þessum lögum. En þetta létu íslendingar yfir sig ganga - þrátt fyrir að í landinu sé mikið um húseignir-á-lánum. Að taka upp evruna er almennt talið vera auðveldara en að breyta þessum lögum og losna við vaxta-álagið sem er einstakt fyrir ísland í víðri veröld. Mér þykir þetta lagatregðumál ótrúlegt, en það virðist vera vitnisburður um tiltrú Íslendinga á lög - hversu geggjuð sem þau kunna að vera.

Hrun gjaldmiðilsins varð vegna gjaldþrots og þjóðnýtingar þriggja aðal-banka Íslands. (Glitnir, Kaupþing og Landsbanki) sem tóku þátt í bylgju hrokafullrar vanhæfni og hreinna svika eftir að þeir voru einkavæddir í röð klíkusamninga árin 2002-03. Þessir bankar fóru á hausinn með nærri $100 milljarða í skuldir, en enginn veit nákvæmlega hversu mikið eða hver er hinu megin við borðið Í ýmsum samningum sem voru hluti af taflinu. Sérstakur saksóknari hefur verið skipaður til að grafast fyrir um hlutina, sem enn eru ógagnsæir.

Í raun er Ísland um margt líkt ríkjum fyrrum-sovétríkjanna. En í stað þess að koma úr kommúnistaflokknum eða rauðliðaæskunni eða öðrum minnisvörðum um Stalínískt skrifræði koma EINKAVINIR íslands úr röðum stór-landeigenda og áhrifamiklum fjölskyldum á sviði stjórnmála sem hafa ríkt yfir þjóðinni um aldir. Löngu fyrir þann tíma sem landið fékk sjálfstæði frá Danmörku árið 1944 með hjálp bandamanna þegar Danmörk var hertekin af nasistum.

Einkavæðing íslensku fiskimiðanna.

Þegar þýskir kafbátar hurfu af Norður Atlantshafi eftir stríðið kepptu Breskir togarar við íslenska fiskibáta um þorsk og aðrar fisktegundir. Eftir nokkur átök sem stóðu fram yfir 1970 tók Ísland forystu í að stofna 200 mílna fiskveiðilögsögu, að miklu leyti með stuðningi Bandaríkjanna sem íslendingar endurguldu greiðann pólitískt allar götur síðan.

Lög um sjávarútveg snúast um hver hafi yfirráð yfir náttúruauðlindum sjávar. Til að viðhalda fiskistofnum (að minnsta kosti í orði kveðnu) hefur ísland gefið út veiðileyfi fyrir ákveðna hluta þess sem árlega er leyft að veiða. Það magn er ákveðið árlega og byggt á mati á fiskistofnum. Í stað þess að fara klassíska efnahagslega leið og bjóða leyfin upp árlega til að fá sanngjarnan arð af auðlindinni hefur ríkið útdeilt leyfunum líkt og gert er með taxaleyfi í New York. Útlutað einu sinni og urðu þá varanleg, og hafa að sjálfsögðu hækkað í verði með tímanum. Hinir upphaflegu handhafar - pólítískir vildarvinir fyrir öld síðan - hafa arfleitt afkomendur sína að þeim, sem leigja þau út til hinna raunverulega sjómanna, eða einfaldlega haldið þeim áfram í fjölskyldunni. Ríkissjóður Íslands fær engin hlunnindi af nýtingu sjávar. Leyfin hafa einfaldlega orðið leigu-sugu gjald, greiðsla til fyrrum innherja og afkomenda þeirra.

Á uppboðsmarkaði mundu mögulegir leigutakar reikna út markaðsvirði þeirrar auðlindar sem þeir hyggjast nýta, reikna út kostnað við nýtinguna og mögulegan ágóða og bjóða í samræmi við það. Lagalega tilheyrir hafið íslensku þjóðinni, og ríkið fengi ágóðann. En í dag fá erfingjarnir eða aðrir sem hafa náð sér í kvótaleyfi frá upphaflegu innherjunum frá 1980, þessa peninga. Það er því ekki skrýtið að margir íslendingar séu svo fullir viðbjóði yfir einkavæðingu fiskimiðanna að þeim er alveg sama þó að Ísland glati fiskveiðiréttindum sínum. Eftir allt, í núverandi kerfi yrðu tapararnir eigendur þessara gerviveiðileyfa, en ekki íslenska þjóðin.

En þetta viðhorf blindar fólk gagnvart mjög ákjósanlegum valkosti - kosti sem ætti að höfða til tveggja hefðbundu miðjuflokka á grundvelli sjónarmiða um frjálsan markað, en einnig til ,,vinstri" af því að það er svo efnahagslega sanngjarnt: Að bjóða upp fiskikvótann árlega þannig að arðurinn renni til íslensku þjóðarinnar og verði hluti af tekjum ríkissjóðs, eins og ætti að vera með náttúruauðlindir, rétt eins og landið sem slíkt. Það er ekki nauðsynlegt að sameinast Evrópu, afhenda innherjum hennar fiskveiðiréttinn og bankamönnum hennar réttinn til að framleiða kredit (sem ætti að líta á sem almannaþjónustu) til að ná efnahagslegri heilsu.

Icesave slagurinn við Breta.
Hinn slagurinn við Breta varðar IceSave útibú Landsbankans, sem borguðu nægilega háa vexti til að sannfæra ríkisstjórn verkamannaflokksins um að beina því til sveitarstjórna að sýna "samfélagslega ábyrgð" með því að leggja sparnað inn á þá reikninga sem báru hæstu vextina. Rétt eins og að hátt vaxtaálag sé ekki endurgjald fyrir áhættu. Af því að IceSave var rekið sem útibú frá Íslandi öxluðu bretar hvorki reglu- né eftirlitshlutverk fyrir sitt leyti. Mér finnst þetta dæmigert breskt efnahagslegt vanhæfi, en það er háttur vanhæfra ríkisstjórna að kenna öðrum um allt sem miður fer. Þannig að þeir bættu innistæðueigendum að fullu og heimta að íslenska ríkisstjórnin skattleggi sína eigin þjóð, eins og innistæðurnar hefðu verið lán til hins opinbera!

Bretar frystu reikninga allra íslenskra banka til að þrýsta á málið, þar með talið Kaupþings á eynni Mön. Þetta hindraði þá í að flytja fjármuni út úr landinu og keyrði höfuðstöðvarnar heima á Íslandi í þrot. Einu lögin til að grípa til við þessar gripdeildir voru and-hryðjuverka neyðarlög, upphaflega sett til höfuðs Írskum og Araba grúbbum. Bretland stimplaði ísland sem hryðjuverkaríki, og beitti á meðan fjármálalegu ofbeldi sjálft. Að sjálfsögðu fannst íslendingum það órökrétt að bretar krefðust þess að þrátt fyrir háu vextina skyldu innistæðueigendur ekki tapa neinum fjármunum - sem er gagnstætt gríðarlegu tapi sem þeir urðu fyrir á mörkuðum í Bandaríkjunum og víðar erlendis. (að ekki sé nú minnst á Northern Rock og aðra ábyrgðarlausa lánveitendur innanlands). En með suma íslendinga þenkjandi á þeim nótum að banka skuldir eru ,,okkar" skuldir, því ekki að gera eins miklar kröfur og mögulegt er, þrátt fyrir að tvöfaldur standard væri augljóslega í gangi. (Ímyndið ykkur hver viðbrögðin yrðu ef, segjum, Þýskaland mundi saka Bandaríkin um að vera hryðjuverkaríki til þess að komast yfir bandarískar eignir til að bæta fyrir töp sem bankar í Dusseldorf og Saxony urðu fyrir vegna bandarískra undirmálslána)

Margir bandarískir blaðamenn léku með og kölluðu Ísland "Víkinga" og þeir kusu ,,Víking finance" fremur en "oligarchy" sem er pólitískt viðkvæmara orðalag. En það er heimskulegt að gefa í skyn ruddalegt Norrænt Villta Vestur. Ísland hefur engan her, og NATO stöðin fyrrverandi er núna Reykvíski alþjóðaflugvöllurinn. Hin harðduglega og ná-tengda íslenska þjóð er eins borgaraleg og hægt er að hugsa sér, með hæsta hlutfall séreignarhúsnæðis í heimi, vel menntuð og með dæmigert norrænt félagslegt velferðarkerfi og sameiginleg gildi. Þetta er skandinavískt jafnaðarríki, en á minni skala. Og kannski er það hluti af vandamálinu. Margir íslendingar eru svo borgaralegir að þeir trúa því að það sé heiður í því að endurgreiða fjárhættuspil vondra banka, rétt eins og um væri að ræða persónulegar skuldir meðal nágranna. En hinir stóru bankar voru ekki eins og flestir nágrannar, og tóku þátt í djúpstæðu fjármálasvindli. Í því voru vitorðsmenn þeir útlendingar sem nú krefjast þess að fá bætur fyrir.

Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn kemur inn í myndina en heldur sig til hlés í bili.

Vanalega hagar AGS sér eins og innheimtufulltrúi fyrir alþjóðlega lánadrottna, en í tilviki Íslands virðist sendinefndin ekki hafa það notarlegt í því hlutverki. Enga fjármuni er enn búið að draga gegnum $10 milljarða lánalínu sem nýlega var samið um frá sjóðnum. Ég varð hrifinn að fjármálaráðuneytið ætlaði ekki að nota fjármuni frá AGS til þess að greiða útlendingum. Fjármálaráðherra, Steingrímur Sigfússon er formaður Græna flokksins og er tortrygginn gagnvart því hversu mikið slíkar lántökur - eða að ganga í EU - bæta málin með því að ríkið taki lán til að ná fram jafnvægi í stöðu þar sem ekkert jafnvægi er að finna.

Þetta skilur eftir spurninguna um krónu gagnvart evru. Svo lengi sem lánadrottna-hollum 17% gengisvísitöluvöxtum er bætt ofan á húsnæðislán er skiljanlegt að íslenskir húsnæðiseigendur vilji sjá verðstöðugleika. En það er ekki víst að evran skaffi hann. Hún mundi aðeins valda þvingunum, minnka hagkerfið til að minnka innflutning. Leiðin til að endurlífga krónuna er að stækka hagkerfið, og það þýðir að losna við verðtryggingu, ókeypis hádegisverð sem engin önnur þjóð á jörðinni hefur afhent fjármálageiranum.

Mýtan um að ESB muni berjast gegn spillingu og stuðla að efnahagslegri heilsu.

Fólk er mjög ringlað í því hvað það þýðir að ,,sameinast Evrópu" í raun og veru. Fyrir mið- og austur evrópuríki sem voru áður hluti sovétríkjanna, lá fegurðin í augum þess sem horfði. Þau kusu að sameinast ESB upp úr 1990 því að þau héldu að ESB mundi taka þau undir sinn verndarvæng og hjálpa þeim að koma á fót nútíma vestrænum iðnaðarkapítalisma með batnandi lífsgæðum. Þess í stað leit ESB forustan einfaldlega á þessi hagkerfi sem markaði fyrir sinn eigin landbúnaðar- og iðnaðarútflutning og sem strórgróðabrall fyrir banka sína með því að ganga til sýndarsamstarfs við Sovét-style sjálftökustjórnmálamenn sem dómíneruðu þessi hagkerfi. ESB leit undan þegar það sá glæpona taka yfir og studdi þá í raun svo lengi sem þeir seldu Evrópumönnum mjög svipað og þegar innbrotsþjófur selur verðinum, einkavæddu samneysluna í klíkuskap, seldu fasteignir og birgðir til evrópskra fjárfesta, og tóku lán í erlendum gjaldmiðlum til að kynda heimsins mestu (og óstöðugustu) fasteignabólu. Hrunið í kjölfar þessa falska upphafs er að rífa evruna í sundur.

Tilfelli Lettlands og Eystrasaltsríkjanna er lýsandi. Rétt eins og Ísland voru þeir hlaðnir skuldum langt umfram getu þeirra til að endurgreiða - húsnæðislán skráð í erlendum gjaldmiðlum voru allsráðandi, þannig að þeir geta ekki notfært sér þá ágætu aðferð að láta verðbólgu og tímann éta niður skuldirnar. Það stoðar ekki heldur fyrir ríkisstjórnina að taka lán frá IMF og ESB til að borga út ónýtar skuldir einkageirans sem innifelur að kreista fé út úr landsmönnum með enn hærri sköttum á vinnu, og þar með verðleggja hana (og þar með innlendan iðnað) út af heimsmarkaði. Í þessari stöðu er hagkerfið ófært að þéna nægilega til að greiða fyrir nauðsynlegan innflutning og greiða skuldirnar sem er búið að drekkja því í.

Þetta er vandamál sem Ísland verður að forðast. Því miður hefur meðferð ESB á fyrrum-Sovét ríkjum sýnt fram á hversu grimmilega það getur staðið vörð um þrönga þjóðarhagsmuni og virkað sem rándýr í leiðinni. Joaqim Almunia úr framkvæmdastjórn ESB gerði forsætisráðherra Lettlands þetta ljóst í bréfi þann 26.jan 2009 þar sem hann útlistaði með hvaða skilmálum Evrópa mundi splæsa á erlenda banka sem starfa í Lettlandi - á kostnað Lettlands sjálfs. Hann tók skýrt fram að Lettland mætti EKKI nota ESB lán til að þróa sitt eigið hagkerfi eða til að lækka háa skatta sem hindra að störf skapast, nei einungis til að borga skuldir lánadrottna í vestri. (aðallega Skandinavíska banka) og til að kaupa innflutning frá þeim.

Quote

Veitta aðstoð skal nota til að forða fjármálakreppu, sem útheimtir að endurreisa traust í bankakerfinu [nú algerlega í eigu erlendra aðila] og til að byggja upp gjaldeyrisvarasjóði Lettneska seðlabankans. ... Ekki er ætlast til að fjárhagsaðstoðin sé notuð til að úr verði ný lán til fyrirtækja og heimila. .. það er mikilvægt að vekja ekki illa grundaðar væntingar meðal almennings og jafnframt að andæfa misskilningi sem kann að rísa í þessa veru. Það veldur áhyggjum að við höfum orðið vitni að því nýlega í opinberum umræðum innan Lettlands að kallað er eftir því að hluti aðstoðarinnar verði notaður inter alia til að styðja útflutningsgreinar og til að örva efnahagskerfið með aukinni eyðslu. Það er mikilvægt að andæfa þessum ranghugmyndum á virkan hátt.

Þetta setur Lettland í stöðu þjóðar sem hefur verið sigruð í stríði og þarf að greiða stríðsskaðabætur. Óeirðir brutust út, og mótmælendur tóku yfir fjármálaráðuneytið. Þetta var atburðarás sem hefur nú verið endurtekin í Ungverjalandi, Úkraínu og öðrum löndum nýverið. Minnir á "AGS óeirðirnar" í latnesku ameríku á sjöunda og áttunda áratug síðustu aldar. Sem vekur ekki mikla von um að innganga í ESB muni, sem slík, leysa svipuð efnahagsleg hreinsunarverkefni fyrir Ísland. Í stað þess að hjálpa fyrrum-Sovét ríkjunum að þróa sjálfbær hagkerfi leit vestrið á þau sem efnahagslegar ostrur til að brjóta upp, skuldvæða þau til að taka út úr þeim arð í formi vaxta og gróða af fjármálagerningum, og skilja loks við þau sem brotnar skeljar. Eftir að sjálftökustjórnmálamenn, erlendir bankar og fjárfestar hafa fjarlægt fé sitt út úr hagkerfinu verður Lettneska latóinu leyft að falla. Erlendir kaupahéðnar geta þá komið inn og keypt innlendar eignir fyrir slikk, aftur.

Þetta hljómar ótrúlega svipað og það sem Ísland er að ganga í gegnum. Hættan er að það gefist upp fyrir evrópskum hagsmunum sem sækjast eftir rétti til fiskveiða, ná einokunarstöðu á bankamarkaði og lána ríkinu til að splæsa út evrópska fjárfesta sem hafa gamblað og tapað í nú-óstarfhæfum íslenskum bönkum. Maður vonar að Grænir og Framsókn muni endurskoða mögulega skilmála fyrir aðild að ESB og upptöku evru, en skipti ekki út innlendum sjálftökustjórnámálamönnum fyrir erlenda efnahagslega yfirsetumenn bara vegna þess að þeir eru evrópskir. Það mundu bara vera skipti á einum hópi vel-tengdra innherja fyrir annan, aðallega mundi það þjóna hagsmunum breta.

Að kalla kosningarnar á laugardaginn ,,sigur fyrir vinstrið" með snúningi til ESB er því veruleikafölsun. Ef slegið er hefðbundinni vinstri/hægri mælistiku á úrslitin virðist fylgi við ESB vera til hægri í því að hygla hagsmunum fjármálamanna (efnahagslegt harðræði sem setur hagsmuni skuldara neðar en lánadrottna, og skuldahjöðnun til að rústa eyðslu í velferðarkeri) Jafnaðarmannaflokkar (Social Democrats) víða um heim hafa verið hugmyndafræðilega ýktastir einkavæðingarsinna. frá Tony Blair's New Labor í bretlandi til Roger Douglas Nýja sjálandi til Ástralska verkamannaflokksins.

Íslenskir jafnaðarmenn hóta hraðferð inn í Evrópu og að stilla málinu upp í allt eða ekkert kosningar - um það hvort ganga skuli inn á þeim skilyrðum sem flokkurinn semur um, án þess að blanda borgurunum inn í ferlið. Forsætisráðherra Jóhanna Sigurðardóttir vonast til að hefja aðildarviðræður innan tveggja mánaða og að hafa kosningar um inngöngu í lok næsta árs. Hvað varðar þingbundið lýðræðisfyrirkomulag er þetta plan svipað og þegar leiðtogar Sjálfstæðisflokks og Framsóknar samþykktu að ganga í bandalag hinna viljugu í Írak, og hunsuðu eðlilega málsframvindu með því að sniðganga alþingi.

Á meðan er hætta á að ESB og evran liðist í sundur vegna verðhruns fyrrum-Sovét hagkerfanna,  harðræði án þess að hafa þróað innviði þeirra utan fasteignamarkaðar. Samt finn ég lítinn skilning á því hvernig evran og hið útþanda ESB er að gliðna vegna óstöðugleika fyrrum-Sovét hagkerfanna sem hafa engar ásættanlegar leiðir til að fjármagna kerfislægan viðskiptahalla, núna þegar fasteignabólan er sprungin og ekki er lengur lánað í erlendum gjaldmiðlum til fasteignakaupa í þessum ólánsömu ríkjum. Stjórnun peningamála í Evrópu lítur út fyrir að vera næstum jafn ábyrgðarlaus og Íslands.

Mislukkaður verndarvængur ESB gagnvart eystrasalts- og mið evrópu ríkjunum gefur til kynna að Íslandi væri hollast að snúa sér að því að leysa sín eigin vandamál sjálft, og keyrði sína þjóðhagslegu hagsmuni áfram á meðan það hreinsar upp eftir stórslysalega ný-frjálshyggjutilraun sína. Raunverulegar markaðs umbætur mundu skipta út minnisvarða höfðingjaveldisins þar sem kvóti yrði á uppboðsmarkaði og rentan sem skatta grunnur og endurreisa skynsamlegt almennt bankakerfi. Þegar upp er staðið er efnahagslegt sjálfstæði Íslands að veði.

[Andri Geir Arinbjarnarson, 6.5.2009 kl. 10:04]

Marteinn, 

Margt gott í þessari færslu en samanburðurinn við Lehman bankann og viðhorf þín um Icesave ágreininginn er ekki alveg eins og erlendir aðilar líta á þetta. 

Lehman var látinn fara á hausinn.  Allir kröfuhafar fengu sömu meðferð.  Ríkisstjórn Bandaríkjanna setti ekki neyðarlög sem gerðu þeirra ríkisborgurum hærra undir höfði.  Viðskiptavinir Lehman vor fagfjárfestar en ekki sparifjáreigendur og kjósendur í ESB löndum. 

Ef Landsbankinn hefði verið látinn fara á hausinn á sama hátt og Lehman og allir innistæðueigendur fengið sömu meðferð þ.e. íslenskir sparifjáreigendur hefðu tapað sínu sparifé eins og útlendingar hefði Icesave deilan farið í allt annan farveg.  Það er þessi mismunun á þjóðerni sem er eitur í blóði útlendinga.  Hvers vegna Íslendingum finnst þetta bara "fínt" og allt í lagi með svona neyðarlög og engin ástæða til að fá dómsúrskurð um þau frá Hæstarétti skilja erlendir aðilar ekki og verða skeptískir á aðferðir og túlkanir Íslendinga.  Þeim er hreinlega ekki treyst. 

Ofan á þetta bætist svo að forsætisráðherra (Geir Haarde) í mestu alþjóðakrísu landsins dettur ekki í hug að taka fyrstu vél til London og setjast niður með Brown og Darling og ræða málin.  Þetta sendir út mjög óskýr og ótraustvekjandi skilaboð til alþjóðasamfélagsins.

Að lokum ekki gleyma að ESB er okkar langstærsti viðskiptaaðili.  Þeir kaupa mest af okkar útflutningi sem skiptir okkur máli.  Það sem við kaupum af þeim er algjör skiptimynt fyrir þá.   Ef við ætlum að vera með einhverja "stæla" geta þeir einfaldlega notað okkar útflutning til skuldajöfnunar í gegnum tolla og önnur gjöld. Við erum hvort eð er búin að brjóta EES samninginn með gjaldeyrishöftunum svo auðvelt r fyrir ESB að rifta honum.  Útlendingar halda á aðal trompunum í þessu spili.

[Offari, 13.5.2009 kl. 14:38]

Ég kalla það ekki aumt að láta alþingi skera úr um þau mál sem stjórnarflokkarnir ná ekki samstöðu um. Ég lít frekar á þetta sem lýðræðislega lausn á vanda flokksræðisins.

Mér finnst það einfaldlega ósmekklegt af flokksræðinu að neyða þingmenn til að velja á móti sinni sannfæringu, Því líst mér vel á þessa lausn og vona að málin verði áfram leyst á þennan hátt. Því það þarf að afnema flokksræðið.

Hvað varðar Esb þá tel ég þá leið vera óheillaspor fyrir Ísland og vona því að ekki sé þingmeirhluti fyrir aðildarviðræðum. Hitt er svo hinsvegar vitað mál að enginn er fullkominn og því get ég líka haft rangt fyrir mér þótt mig langi ekkert til að kanna hvort svo sé.

Ég taldi tildæmis að einkavæðing bankana hefði verið okkur til happs. En núna veit ég að sú skoðun mín reyndist röng. Það þýðir ekkert að syrgja það liðna mistök hafa alltaf verið mannleg og munu verða það áfram. Ég hef hinsvegar enga trú á því að nokkur þingmaður hafi samþykkt einkavæðinguna ef hann hefði vitað að sú ákvörðun væri óheillaspor.

Mér finnst því miður ríkisstjórnin forgangsraða málum vitlaust. Vissulega þarf að endurreisa bankakerfið og atvinnulífið en það er ekki hægt með gjaldþrota heimilum. Því þarf að byrja þar sem mestur vandinn er sem er fólkið í landinu. Það er fólkið í landinu sem endurreisir banka og atvinnulífið.