Flestir velja að fara í fóstureyðingu

Ég eignaðist yngri dóttur mína fyrir tæpu ári síðan.  Meðgangan gekk frekar illa og vegna blæðinga var mér boðið að fara í snemmsónar.  Ég sagði já, og hélt að þetta væri svona hefðbundinn sónar til að skoða hvort það væri allt í lagi með fóstrið.  Það var ekki fyrr en ég mætti á fóstugreiningardeildina að mér var sagt að tilgangur skoðunarinnar væri m.a. að skima eftir fósturgöllum með mælingu á hnakkaþykkt.

“Ha,” sagði ég og sagðist nú bara hafa verið send í þessa skoðun.  “Það sendir þig enginn í þennan sónar, heldur verður þú sjálf að vilja þetta,” sagði ljósmóðirin ákveðin.  “Og hvað gerir fólk almennt ef eitthvað er að,” spurði ég. “Flestir velja að fara í fóstureyðingu,” var mér sagt.  Sem betur fer var niðurstaðan að litlar líkur voru á að eitthvað væri að, - og reyndist dóttir mín mun hraustari en ég þegar leið á meðgönguna.

En ég var ansi hugsi þegar ég gekk út.  Hefði ekki mátt undirbúa mig mun betur undir skoðunina? Hefði ekki mátt svara spurningu minni á annan máta? Og hefði ég ekki getað verið mun virkari þátttakandi í öllu þessu ferli? Ég held nefnilega að alltof oft verðum við óvirk innan heilbrigðiskerfisins.  Við verðum hlutir á færibandi og treystum á að starfsmenn heilbrigðiskerfisins viti allt best.

Að þeir hugsi fyrir mann.

Þeir ljósmæður og læknar sem ég kynntist á meðgöngunni eru yndislegt fólk sem vildu mér allt það besta, og án þeirra væri ég og dóttir mín eflaust ekki á lífi.  En ef það er eitthvað sem ég lærði af þessari reynslu er hlusta á mína innri rödd og að vera virkur þátttakandi í ákvörðunum er varða mig og mín börn.

Og ekki dæma þá sem hafa þurft að taka ákvarðanir sem enginn okkar vill þurfa að taka.

Athugasemdir

[DoctorE (IP-tala skráð) 27.6.2007 kl. 19:20]

Sammála þér um það, hræðilegt að hlusta á menn sem dæma fólk út og suður sem einhverja mega syndara og ég veit ekki hvað.
Það er bara enginn leið að setja sig í spor fólks sem stendur frammi fyrir svona ákvörðun nema að hafa þurft að ganga í gegnum slíkt sjálfur; og þó ekki því fólk er eins misjafnt og það er margt.
Þeir sem dæma svo eru bara sálarlausir skrattar sem bæta enn meiri sorg ofan á það sem var ærið fyrir, það er mitt álit.

[Edda Agnarsdóttir, 28.6.2007 kl. 00:27]

Frábær pistill. Vildi helst sjá svona skrif líka á síðum dagblaðanna. Takk fyrir.

[Þorsteinn Gunnarsson, 28.6.2007 kl. 03:14]

Góður pistill og umhugsunarverður. Heilbrigðiskerfið er því miður að þróast í ranga átt. Mannlegi þátturinn fær æ minna vægi í manneklu og elífri sparnaðaráráttu og öll vitum við að þreytt og óánægt starfsfólk verður, hvort tveggja, líklegra til að gera mistök og eins hitt að það er, án þess að ætla sér, tillitslausara fyrir vikið. Og viðmót og samræða er oft á tíðum síst veigaminni þáttur í batanum en lyfjagjöfin/meðferðin sjálf.

[Fransman (IP-tala skráð) 28.6.2007 kl. 14:41]

Etv er þetta eitthvað sem stígamót eða feministafélagið ættu að taka að sér. Þ.e. fræða konur um þeirra valkosti og afleiðingar þeirra ef fóstrið er haldið einhverjum erfiðum sjúkdómi eða erfðagalla.

Það er í mannlegu eðli að ef þér líður illa yfir einhverjum, ferð t.d. að sjá eftir því sem gerðist þá reynir þú að finna einhvern til að gera "ábyrgan".  (góð nýleg dæmi um þetta í fjölmiðlunum)

Þess vegna munu fáir vilja vinna það starf í heilbrigðiskerfinu að gefa þér þær upplýsingar sem þú svo munt byggja ákvörðun þína á.

[Sóley Tómasdóttir (IP-tala skráð) 28.6.2007 kl. 15:17]

Tja Fransman. Með því að gefa ekki upplýsingar er starfsfólkið heldur betur ábyrgt. Því ber skylda til að veita þá fræðslu sem þarf - en sinnir ekki þeirri skyldu sinni sem skildi...

Fín pæling annars Eygló - var inspirasjón í færslu hjá mér um málið.

[Guðmundur Örn Jónsson, 29.6.2007 kl. 22:11]

Góð skrif Eygló. Við erum oft ansi fljót að setjast í dómarasætið og benda á aðra í vandlætingu. Bæði með því að ásaka fólk um að vera fordómafullt og eins fyrir að fylgja einhverjum straumum í frjálslyndi.

Þess vegna er svolítið undarlegt að sjá hvernig DoctorE segir hræðilegt þegar menn dæma aðra, en lýkur síðan máli sínu með því að fordæma.