RÚV á rangri leið?

Ég sit í menntamálanefnd Alþingis og hef verið að fylgjast með aðgerðum RÚV til að ná tökum á rekstri félagsins.

Í frétt á RÚV.is kemur eftirfarandi fram: „Dagskrárþjónusta í útvarpi og sjónvarpi verður skert.  Umfang Kastljóssins minnkar, Fréttaukinn og Viðtalið í sjónvarpi verða tekin af dagskrá, hætt verður að kaupa íslenskar bíómyndir til sýninga og dregið verður stórlega úr sýningum á efni frá sjálfstæðum innlendum framleiðendum. Beinum útsendingum frá stórum viðburðum eins og Grímunni og íslensku tónlistarverðlaununum verður hætt og minna verður um beinar ínnlendar íþróttaútsendingar.  Útsend dagskrá í sjónvarpi og útvarpi styttist þó ekki, en meira verður um endursýningar og endurtekið efni.“

Sérstök áhersla virðist vera á að draga saman í innlendri dagskrárgerð.  Hætt verði að kaupa íslenskar bíómyndir til sýninga og dregið verði stórlega úr sýningum á efni frá sjálfstæðum framleiðendum.  Einnig að minna verði um beinar útsendingar af innlendum vettvangi auk þess sem draga á úr þjónustu við landsbyggðina enn frekar.

Innlend kvikmyndagerð og gerð á innlendu sjónvarpsefni hefur blómstrað á undanförnu.  Þetta er oft vinsælasta sjónvarpsefnið og er einnig mjög þjóðhagslega hagkvæmt. Það getur sparað gjaldeyri og leitt til aukinna gjaldeyristekna ef hægt er að selja efnið erlendis.  Það höfum við séð með Wallander þættina frá Svíþjóð og Örnen frá Danmörku. 

Þessar aðgerðir virðast heldur ekki vera í samræmi við 3.gr. laga um RÚV.  Er ætlunin að draga saman á sambærilegan máta úr kaupum á erlendum kvikmyndum og öðru sjónvarpsefni?  Er ætlunin að draga úr beinum útsendingum erlendis frá eða kaupum á efni frá erlendum fréttariturum??

Ef það væri gert, væri þá hægt að fækka uppsögnum starfsmanna og styðja við innlenda atvinnusköpun á sviði kvikmyndagerðar og annars  dagskrárefnis?

 

Athugasemdir

[Sigmar Guðmundsson (IP-tala skráð) 22.1.2010 kl. 19:08]

Eygló.  Ég legg til að þú nefnir þetta við flokksfélaga þinn sem vildi skera niður INNLENDA efnið á rúv um tugi milljóna á dögunum.  Þetta taldi hann gerlegt með því að líta hrátt á tölur og skoða ekkert hvað er á bak við þær.  Hann varð að athlægi fyrir vikið.   Þér vil ég benda á að kostnaður við erlenda efnið er lítið brot af kostnaði við innlenda efnið. Þið þingmenn mættuð að ósekju kynna ykkur hversu dýrt það er að framleiða íslenskt sjónvarpsefni og hversu kostnaðarsamt það er að halda úti fréttaþjónustu.   Þá væri nú meira vit í málfluttningi ykkar á þessu sviði og staða fjölmiðla ef til vill önnur en hún er. 

[Eygló Þóra Harðardóttir, 22.1.2010 kl. 20:15]

Sæll Sigmar,

Það getur vel verið að hægt sé að hagræða í gerð innlends efnis. 

Hins vegar er það sláandi að aðeins er nefnt í þessari fréttatilkynningu niðurskurður á innlendu efni, ekkert um erlent efni.  Einnig er ekkert nefnt um möguleikann á ódýrari innlendri þáttagerð (og vil ég þá benda á norrænu stöðvarnar) eða að RÚV ætli í auknu mæli að standa sjálft fyrir eigin dagskrárgerð og þá á ódýrari máta.

Í 3. gr. laga um RÚV er skýrt tekið fram hvað RÚV á að gera og ég tel að þessar breytingar samræmist ekki þeim áherslum. 

Ég tel eðlilegt að stjórnendur RÚV rökstyðji þessa ákvörðun sína og hef ég því sent erindi um það og ósk um fund hjá menntamálanefnd, því líkt og þú segir þá er eðlilegt að við þingmenn kynnum okkur málin, þar sem það eru nú við sem ákváðum að setja um 3 milljarða í RÚV.

bkv. Eygló

[Hrannar Baldursson, 22.1.2010 kl. 21:13]

Hvert er markmið RÚV annað en að standa vörð um áreiðanlega upplýsingagjöf? Verður það markmið ekki að vera ávallt í sigtinu?

[Sigurður Viktor Úlfarsson, 22.1.2010 kl. 23:14]

Ég er sammála þér Eygló.

Maður veltir því fyrir sér hvort það megi ekki skera verulega niður í magni og lengd útsendingartíma og auka gæðin á móti.  Hvaða áhrif hefði það að hafa útsendingu sjónvarps bara frá 17 - 23 en hafa gæðaefni?  Á dagskráin að vera enn styttri á fimmtudögum og í júlí?  Vissulega myndi þetta fækka auglýsingatímum líka sem dragi úr tekjum en það væri athyglisvert að sjá útkomuna, þ.e. áhrif á kostnað.  Kannski Sigmar hafi einhverja tilfinningu fyrir þeim.  Það væri athyglisvert að heyra frá honum. 

Þetta er að sjálfsögðu allt rétt sem Sigmar segir hér að ofan en getum við einhvern veginn skipt um fókus, skipt um aðferðarfræði þannig að við fáum það út úr RÚV sem við viljum án þess að það kosti jafn mikið og hefur verið raunin?

Ég er að sjálfsögðu aðeins leikmaður en mér finnst þetta vera umræðunnar virði.  Hvað er það nákvæmlega sem við viljum borga fyrir?

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 23.1.2010 kl. 01:50]

Var ekki eitt af markmiðum og rökum fyrir rekstri RÚV öryggissjónarmið?  Að geta miðlað ábyggilegum upplýsingum og leiðbeiningum til fólksins?  Hefur RÚV staðið við það hlutverk?  Ég man ennþá þegar jarðskjálftinn þann 17 júní árið 2000 reið yfir.   Þá var tekin ákvörðun um að sýna einhvern íþróttaleik til enda áður en upplýsingar um skjálftann komu.  Stöð2 stóð sig miklu betur þá. 

[Guðbjörn Guðbjörnsson, 23.1.2010 kl. 08:27]

Ég ætlaði nú bara að tíunda rök, sem ég sé að Sigmar Guðmundsson er búinn að koma á framfæri hér að ofan.

Það er auðvitað engin tilviljun að bæði Stöð 2 og Skjárinn eru eiginlega einungis með bandarískar sápuóperur á dagskrá, en ekki íslenskt efni.

Því miður er með þessu sérstaða RÚV afnumin og lítill munur verður á stöðvunum þremur, nema hvaðan sápan kemur. 

[Edda Karlsdóttir (IP-tala skráð) 23.1.2010 kl. 10:31]

Það á að leggja þessa stöð niður. Hún er ekki að sinna því sem henni er ætlað. Almannavarnir eru betri í höndum einkastöðva, það hefur komið í ljós aftur og aftur og er mér minnistæður jarðskjálftinn 17. júní fyrir tæpum tíu árum. Ríkisrekin stöð á ekki að vera með boltaleiki á fréttatíma, það á að vera sér stöð fyrir íþróttir þar sem fólk getur borgað sig inná ef það vill horfa. Rás 2 með alla sína popp og rokk tónlist á ekki að vera rekin á kostnað skattgreiðenda. Rúv er í beinni samkeppni við einkastöðvar en hefur það fram yfir að skattpeningar landsmanna eru notaðir til að halda þessu bákni uppi. Það er að mínu mati algjörlega óþolandi og mjög ósanngjarnt. Útvarp og sjónvarp á að vera á frjálsum markaði, það er nóg til af metnaðarfullu og hæfu fólki til að reka stöð eins og Rúv.

[Friðrik Þór Guðmundsson (IP-tala skráð) 23.1.2010 kl. 13:16]

Gunnar Bragi Sveinsson er þingmaður Framsóknarflokksins og leitaði á dögunum logandi ljósi að póstum til að skera niður í almannaþjónustunni. Og af öllum póstum virðist hann hafa staðnæmst einna helst við þá aðþrengdu viðleitni sem þó er í gangi hjá RÚV, sem rembist við erfið skilyrði við að halda uppi gagnrýninni greiningu og umræðu - og vildi að því er virðist kæfa þessa greiningu og umræðu. Ekki verður betur séð. Og honum virðist hafa orðið að ósk sinni, einhvern veginn Eygló að óvörum. Vissir þú ekki, Eygló, að flokksbróðir þinn pantaði nákvæmlega þessar aðgerðir?

Í umræðu á þinginu, í tilefni svars menntamálaráðherra við fyrirspurn, lagði hann til að kostnaður vegna Kastljóss, Silfur Egils, Fréttaaukans og 10-frétta RÚV (auk Kiljunnar) yrði skorinn niður um 60-70 milljónir eða um nærfellt þriðjung (miðað við sérkostnað við þessa þætti).

Þetta er kostnaðurinn við þessa þætti (án sameiginlegs kostnað með öðru hjá RÚV):

Kastljós             130 milljónir króna
Silfur Egils           14 milljónir króna
Kiljan                  24 milljónir króna
Fréttaaukinn        21 milljónir króna
Tíufréttir              22 milljónir króna

Samtals kosta þessir fimm dagskrárliðir því 211 milljónir króna án alls annars kostnaðar.

Gunnari Braga fannst þetta mikið: „Ég held það megi spara hjá Ríkissjónvarpinu og er að leita upplýsinga um það. Mér sýnist að þarna megi strax spara um 60-70 milljónir króna. Ég mun auk þess krefjast þeirra upplýsinga sem vantar og ég fór fram á.“

Líklega mætti auðveldlega spara mikinn pening með því að afnema að stærstum hluta millimennina blaða- og fréttamenn almennt og yfirleitt. Rétta bara stjórnmálamönnum, forstjórum og ámóta hagsmunaaðilum míkrafóninn og leyfa þeim að fjasa um það sem þeir vilja og kjósa að koma á framfæri, gegn vægri þóknun. Gunnari Braga Sveinssyni finnst sjálfsagt óþarfi að óinnvígt fólk eins og Egill Helgason, Helgi Seljan, Þóra Arnórsdóttir, Sigmar Guðmundsson, Kristinn Hrafnsson, Jóhanna Vilhjálmsdóttir og Þóra Tómasdóttir sé á launum hjá ríkinu við að kryfja mál, jafnvel án atbeina manna eins og hans.

Gunnar Bragi Sveinsson vildi reka þetta fólk eða um það bil helminginn af því hið minnsta - og honum varð nokkurn veginn að ósk sinni. Spurðu Gunnar Braga í fyrirspurnartíma, Eygló, hann virðist hafa gert gott betur en að afla frekari upplýsinga, hann virðist hafa lagt línurnar fyrir Pál útvarpsstjóra. Leggja þætti niður og/eða reka vænan skammt af þessu fólki. Gunnar Bragi er tilbúinn til þess að stökkva inn í útsendingartíma, spyrja sjálfan sig góðlátlegra spurninga og svara sjálfum sér af stakri snilld.

[Reynir Ragnarsson (IP-tala skráð) 23.1.2010 kl. 16:26]

Nefskattur er altof hár miðað við efnið sem við fáum að sjá,nánast eintómar endursíningar eftir tíu fréttir.Ég hef staðið með ríkisútvarpisjónvarp alla tíð,nú er ég kominn á þá skoðun að því verði lokað.

[Ólaf de Fleur Jóhannesson, 23.1.2010 kl. 17:54]

Ákvörðun Páls að hætta að kaupa íslenskar kvikmyndir og stórminnka kaup á öðru innlendu efni er afar einkennileg. Nokkuð skýrt dæmi að hans tími er búin. Í stað þess að búa til öflugt sjónvarp er hann búin að breyta þessu í Stöð 2 eftir að þulurnar fóru. Áherslur hans voru klaufalegar, því miður, því ég hafði nokkra trú á honum.

Kaup á erlendu efni er eðlilega ódýrt. Allt erlent efni er með auðveldu móti hægt að nálgast á netnu. Þetta snýst ekki um að fylla mínútur eða spóluskipti heldur ÍSLENSKT EFNI. Það er af og frá að íslenskar kvikmyndir eða heimildamyndir hafi sett þessa stofnun í vanda. RÚV eyðir 60 milljónum af þeim rúmlega þrem milljörðum árlega í kaupa á heimildamyndum og kvikmyndum.

RÚV á að láta þjóðina speglast í sér. Það er gert að hluta með fréttum og Kastljósi og Silfri. Þessir þættir eru þó allir há-fréttatengdir en ekki menningarlega. Kiljan sinnir því í sjónvarpi ásamt Kastljósi af og til.

Hvernig á stöðin að réttlæta tilvist sýna án innlendra heimildamynda og kvikmynda. Þessi niðurskurður virðist vera bragð af hendi Páls, hans leið til að mótmæla niðurskurði með íslenska menningu sem gjaldmiðil.

[Einar Björn Bjarnason, 24.1.2010 kl. 00:56]

Sko - fundamental staðreyndin í dag, og næstu ár; er að hagkerfi Íslands, er sært alvarlegu svöðusári eftir hrunið.

• 60% fyrirtækja, í gjaldþrots hættu.
• 40% fjölskyldna, skv. Seðló verða með neikvæða eiginfjárstöðu, á þessu ári.
• Ríkið of skuldugt, til að hjálpa atvinnulífinu - þess í stað hækkar það skatta, sem hjálpa enn meira til að kæfa það.
• Skv. Samtökum Atvinnulífsins, stefnir í að árið í ár, muni innlend fjárfesting verða sú minnsta á lýðveldistímanum.

Niðurstaða:
Þ.e. ekki spurning um hvort við þurfum að leggja niður stofnanir, og eða að þeirra verði sárt saknað, eða að þær vinni þörf verk. Nei, spurningin er fremur um, hverju getum við haldið eftir, af þeim almanna stofnunum sem við erum vön að hafa.

Við þurfum að vakna til lífsins með, að nú er alvöru kreppa, - og hún er rétt að byrja.

Kv.

[lydur arnason (IP-tala skráð) 24.1.2010 kl. 06:37]

Rétt hjá Einari Birni að kreppan er rétt að byrja.   Úr vöndu er því að ráða.  Kvikmyndaiðnaður á Íslandi byggir á þremur grunnstoðum.  Í fyrsta lagi einkaframtaki sem kostar þjóðina ekkert en skilar miklu.  Í öðru lagi kvikmyndamiðstöð Íslands en þangað hafa sumir sótt fé.  Margir kvikmyndagerðarmenn hafa þó komið hugverkum sínum á legg án hennar tilstilli og treyst á bíósöluog/eða sjónvarp.  Þriðja stoðin er svo ríkissjónvarpið sem hefur verið nánast eini kaupandi íslensks efnis og skiptir þá ekki máli hvort um sé að ræða leiknar myndir eða heimildamyndir.   Verðið hefur þó unnvörpum verið skammarlega lágt.  Sé niðurskurður óumflýjanlegur tel ég kvikmyndamiðstöðina liggja best við höggi því þegar liggur fyrir að kvikmyndir verða gerðar þó hennar njóti ekki við.  Sjónvarpið hinsvegar er fjöregg kvikmyndagerðar á Íslandi og hætti það innkaupum á íslensku efni eða skerði stórlega jafngildir það að leggja atvinnugreinina í rúst.   RÚV ætti að efla þennan póst og skilja sig þannig frá hinum stöðvunum, annars er tilgangurinn enginn.

LÁ

[Eygló Þóra Harðardóttir, 24.1.2010 kl. 13:23]

Sæll Friðrik Þór,

Takk fyrir athugasemdina þína, en það er nú þannig að ég spyr minna spurninga og Gunnar Bragi sinna. 

Ég hef miklar áhyggjur af atvinnumálum og möguleikum okkar á að byggja upp listgreinar í landinu.  Þar flokka ég undir gerð sjónvarpsefnis og kvikmynda.  Ég tel mikilvægt að þegar RÚV ákveður að gera breytingar á dagskrá sinni að ákvarðanir séu teknar út frá markmiðum laga um RÚV.  Þar er mikil áhersla á innlenda dagskrárgerð.

Án efa er hægt að hagræða líkt og Gunnar Bragi benti á.  Einnig er hægt að spyrja sig hvað getum við gert öðruvísi?  Hvað getum við gert á ódýrari máta?  Hvernig getum við hugsað út fyrir kassann?  

Þetta þurfum við að ræða og það tel ég vera mitt hlutverk sem fulltrúi Framsóknar í menntamálanefnd og áhugamanneskju um gott sjónvarpsefni.

bkv. Eygló

[Einar Björn Bjarnason, 24.1.2010 kl. 14:22]

Það getur meira að segja verið, að leggja þurfi RÚV niður alfarið, ásamt öðrum af tveim spítölum í borginni, fækka grunnskólum - keyra börn á milli eða láta þau labba - tvísetja þá sem eftir eru, fækka háskólum niður í 2 eða jafnvel 1, og síðan fara yfir allt sviðið, og leggja niður þær stofnanir, sem hægt er að lifa án, lækka bætur - hvort sem um er að ræða atvinnuleysis eða örorku eða elli.

Spara þarf yfir 100 milljarða, og þá geri ég ekki ráð fyrir að nokkrum skattahækkunum sé sleppt.

------------------------------

Ég sé engan annann séns, ef við ætlum að komast hjá gjaldþroti - en, að skera svo mikið niður, að ríkið komist í afgang, - því ríkið mun þurfa að geta beitt sér til uppbyggingar á einhverjur, og þá mun það þurfa eitthver fjármagn á lausu.

En, allt það eitthvað, mun þurfa að vera gjaldeyrisframleiðandi.

----------------------------------

Auðvitað, ef við förum í þrot, þá falla á brott greiðslur af erlendum skuldum, en á móti verða væntanlega allir sem eitthvað að ráði skulda í erlendri mynnts gjaldþrota, en svo við snúum því við aftur á hina hliðina eru fjölmargir slíkir aðilar hvort sem er á leiðinni í þrot - en, það getur verið að atvinnuleysið verði samt eitthvað hærra í þroti, þ.e. um tíma. Þetta þíðir, atvinnuleysi hugsanlega á milli 20-30%, tekjur ríkisins hafi skroppið töluvert aftur saman - en, á móti komi að allar greiðslur af erlendum lánum falli á brott.

Ég sé ekki alveg fyrir mér, hver nettóútkoman er í samanburðinum - þ.e. hvor er í reynd verri, en hafa ber í huga, að reyna að tolla rétt si svona á floti, mun þíða á móti mjög langt tímabil efnahagslegrar stöðnunar, á meðan allt sem umfram er fer beint til útlanda, sem greiðsla af skuldum.

Það getur alveg vel hugsanlega, skilað til lengri tíma litið, verra ástandi, en því að fara þegar á næsta ári í þrot.

----------------------------

Þ.e. þ.s. við þurfum að ræða:

Hverju þarf að halda eftir, í algeru lágmarki?

Einnig, ekki síst, hvað er hægt að verja.

Kv.

Kv.