Dauðarósir sjávarbyggðanna

Árið 1998 kom út bókin Dauðarósir eftir Arnald Indriðason. Plottið gekk út á það að reykvískur verktaki keypti skipulega upp kvóta hjá fyrirtækjum umhverfis landið til þess eins að kippa fótunum undan sjávarútvegsfyrirtækjum og svipta þannig íbúa sjávarplássanna lífsviðurværinu. Í kjölfarið flyttu þeir á mölina og hann hafði því tryggt sér kaupendur að þeim þúsundum íbúða sem hann hafði í byggingu.

Fyrst þegar ég las þessa bók þótti mér plottið langsótt og bókin ótrúverðug. Undanfarnar vikur hafa þó verið að renna á mig tvær grímur.

Mikil þensla hefur verið hér á landi undanfarið og hafa menn, bæði til vinstri og hægri, keppst við að kenna virkjanaframkvæmdum á Austurlandi um. Merkilegt nokk er þó mestu þensluna að finna á höfuðborgarsvæðinu, fjarri Kárahnjúkum. Þar keppast verktakar við að hrófla upp nýjum hverfum og nýlega heyrðist í útvarpsfréttum að í Reykjavík vantaði 20 þúsund manns til að fylla þau hverfi og fjármagna fylleríið.

Ríkisstjórnin hefur samt fundið leið til að draga úr þenslunni. Og hver er hún? Á að koma böndum á óheyrilegar fjárfestingar í steinsteypu á SV-horninu? Á að flytja starfsemi á vegum ríkisins út á land? Á að veita fjármagni til uppbyggingar nýrra atvinnutækifæra í sjávarbyggðum til að treysta búsetu og draga úr fólksflóttanum?

Nei, ríkisstjórnin hefur önnur áform. Hún hefur skorið niður aflaheimildir um þriðjung og þannig kippt fótunum undan því fólki sem enn þraukar í sjávar­byggðum landsins. Mótvægisaðgerðir hennar eru ekkert annað en blaut tuska í andlitið á þessu sama fólki. Og nú síðast fréttist af áætlunum um að múta fólki sem missir vinnuna til að pakka saman og flytja til Reykjavíkur.

Ríkisstjórnin er þannig komin í hlutverk verktakans í Dauðarósum sem fórnar sjávarútveginum svo kynda megi áfram þenslubálið á höfuðborgarsvæðinu. Geir H. Haarde og Ingibjörg Sólrún, með fulltingi allra þingmanna stjórnarflokkanna, hafa lagt eld að sjávarbyggðunum og ætla að sitja og horfa á meðan þær brenna til grunna.

Þeir sem vilja forða sér geta sótt 200 þúsund kallinn sinn til ríkisins áður en þeir setjast í rúturnar á leið til Reykjavíkur.

--------

Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu

Athugasemdir

[Sigurgeir Jónsson, 4.10.2007 kl. 15:52]

Þvílíkt bull.

[Sigurður E. Vilhelmsson (IP-tala skráð) 4.10.2007 kl. 18:05]

Alltaf jafn málefnalegur Sigurgeir minn

[Árni Gunnarsson, 4.10.2007 kl. 22:47]

Og nú er semsagt þetta fiskveiðistjórnkerfi Framsóknarflokksins orðið verk einhverra annara! Er þessu fólki sjálfrátt?

[Heimir Lárusson Fjeldsted, 5.10.2007 kl. 14:35]

Ertu á móti verndun fiskistofnanna Eygló?

[Heimir Lárusson Fjeldsted, 5.10.2007 kl. 14:37]

"Þeir sem vilja forða sér geta sótt 200 þúsund kallinn sinn til ríkisins áður en þeir setjast í rúturnar á leið til Reykjavíkur."

Hvaða endemis bull er þetta Eygló mín?

200 þúsund kallinn er úrræði sem Vinnumálastofnun hefur og hefur haft í áratugi.

Ja hérna.