Að borga fasteignalán...

nágranna þíns? Aftur og aftur heyrir maður af hverju við eigum að hjálpa þeim sem tóku lán. Fólk hefur spurt mig beint: "Af hverju í ósköpunum á að verðlauna fólk sem hefur skuldsett sig?" Ég tel að þetta myndband frá Jon Stewart's The Daily Show svari því.

The Daily Show With Jon Stewart

M - Th 11p / 10c

CNBC Financial Advice

comedycentral.com

Daily Show Full Episodes

Important Things w/ Demetri Martin

Political Humor

Vegna þess að undanfarin ár hefur tugum, ef ekki hundruðum milljóna verið varið í að markaðssetja skuldir til almennings. Hannes Hólmsteinn hefur talað fjálglega um allt fjármagnið sem falið var í kvóta, sparisjóðum og almennum rekstrarfélögum, sem aðeins var hægt að virkja með lántökum og veðsetningu. Sama var að segja um fasteignir almennings. Hinsvegar gleymdist alltaf að segja okkur hverjar afleiðingarnar gætu orðið. Þessi lánadýrkun hefur nú kostað okkur aleiguna. Ber almenningur alla ábyrgð á þvi? Það segir ríkisstjórnin að minnsta kosti.

Eftirsóttustu störf í heimi...

Snillingurinn Henrý Þór Baldursson heldur áfram að tjá sig um íslenska samtíð.  Nú um nokkur af eftirsóttustu störfum heims...

--------------------------------------

-------------------------------------

Verð nú að viðurkenna að mér finnst skrípó-ið um Bubba Morthens og stef-gjöldin á mynddiskina einkar athyglisvert.

Þýfi Herberts og Gylfi fógeti

Einar Guðjónsson svarar Gylfa Magnússyni, viðskiptaráðherra, í Morgunblaðinu í dag.

----------------------------------------------------

"GYLFI Magnússon skrifar sögu í gær en hún er alveg ókláruð svo ég leyfi mér að birta hana hér rétta.

Herbert fékk lánað hjá lífeyrissjóði Tryggva og Þórs og útlendum bönkum svo hann gæti lánað Tryggva og Þór 100 krónur hvorum. Sá sem átti að gæta þess að lögum væri fylgt í viðskiptum þeirra þriggja er Fógetinn í Skírisskógi sem við skulum kalla Gylfa.

Hann gaf hinsvegar Herberti leyfi til að fara sínu fram í viðskiptum við Tryggva og Þór þar með talið að kveikja í húsum þeirra, breyta skjölum og þá leyfði hann Herberti að svíkja þá sem hann fékk peningana að láni frá.

Herbert er nú kominn á vinabæjarmót á Tortóla og segir ekki meira af honum hér.

Gylfi fógeti á nú skuldir Tryggva og Þórs en þær hefur hann eignast með því að hengja upp tilkynningu þar um og með því sé hann að tryggja að kerfið virki. Það virkar, segir fógetinn, vegna þess að Herbert kveikti í húsum þeirra Þórs og Tryggva og að auki fuðra nú upp öll akurlönd þeirra fyrir sakir eftirlits fógetans með lána- og brunastarfi Herberts.

Gylfi fógeti eignaðist semsé skuldir Tryggva og Þórs fyrir ekkert með tilkynningu á torginu. Það sem meira er þá ákvað hann að hver króna sem þeir fengu að láni skyldi borgast til baka með margföldunarstuðli sem Gylfi fógeti ákveður sjálfur. Nú um stundir er miðað við gengi íslenskrar krónu eins og hún er skráð á Tortólu.

Með góðu eða illu eiga þeir að borga Gylfa fógeta lánið til baka að lágmarki með hundraðföldu álagi. Þá eiga þeir líka að senda börnin sín að vinna í kolanámum svo að fógetinn geti borgað málamyndakrónurnar þrjár sem hann lofaði að borga skiptastjóra Herberts fyrir skuldir Tryggva og Þórs.

Gylfi fógeti er hinsvegar að velta fyrir sér hvar hann eigi að kaupa sér mótorhjól en á þeim er hægt að komast hratt úr Skírisskógi. Hann skilur ekki hvernig töpuð krafa gerði líf hans svona gott. Af því að einhver verður að borga.

Tryggvi og Þór sitja eftir í logandi húsum sínum og vita að þeir eru á Íslandi

EINAR GUÐJÓNSSON,

Bjargarstíg 14, Reykjavík."

Birtist í Morgunblaðinu 21. mars 2009

-------------------------------------------------------

Já, það er gott að búa á Íslandi um þessar mundir.

Baugsstjórnir...

Jón Ásgeir hlýtur að vera sáttur við að einhverjar fjárfestingar skiluðu ávöxtun. 

Þannnig styrkti Baugur/Hagar Sjálfstæðisflokkinn, Samfylkinguna, Vinstri Græna og Frjálslynda flokkinn.

En ekki Framsóknarflokkinn :) 

Baugur styrkti Sjálfstæðisflokkinn

Kostnaður við prófkjör

Ég vil gjarnan upplýsa alþjóð um beinan kostnað við þátttöku í prófkjöri Framsóknarmanna í Suðurkjördæmi.

Burðargjöld 203.300 kr.

Umslög, pappír o.fl. 59.650 kr. 

Prentun 35.980 kr.

Samtals 297.930 kr.

Ég og maðurinn greiddum sjálf þennan kostnað, auk þess sem ég fékk að nýta prentarann hjá bróður mínum. Vinir og ættingjar lögðu einnig á sig mikið óeigingjarnt starf við að setja í umslög og frímerkja.

 

Dr. Doom talar...

Í nokkurn tíma fyrir hrun vöruðu ýmsir erlendir sérfræðingar við skuldasöfnun íslensku bankanna.  Ýmsir fjölmiðlar og stjórnmálamenn brugðust illa við, töluðu um að unnið væri gegn íslensku útrásinni, þetta væri öfund og rógur og allt væri í himnalagi.  Geir H. Haarde og Ingibjörg Sólrún fóru í sérstakar utanlandsferðir til að upplýsa útlendinga um hversu rangt þeir hefðu fyrir sér. Björgvin G. Sigurðsson, frv. viðskiptaráðherra, var einnig í þessum hópi og tjaði sig svo fjálglega að hann neyddist til að leggja niður síðuna sína eftir hrun. Margir íslenskir fjölmiðlar tóku undir að allt væri í lagi hjá okkur, og héldu áfram að birta fréttatilkynningar bankanna og útrásargreifanna nánast orðrétt.

Lítið heyrðist einnig frá íslenskum hagfræðingum í gagnrýnistón, einna helst kannski frá Þorvaldi Gylfasyni.

Af hverju er ég að rifja þetta upp? Jú, vegna þess að einhvern veginn virðast viðbrögðin við 20% tillögu okkar Framsóknarmanna vera keimlík þessum viðbrögðum.  Allt er gert til að tala hana í kaf eða gera lítið úr henni.

Á sama tíma eru æ fleiri erlendir sérfræðingar að ræða skuldaniðurfellingu sem einu raunhæfu lausnina. Má þar einna helst nefna dr. Roubini, einn virtasta og þekktasta hagfræðing heims eftir að hann spáði réttilega um efnahagshrunið. (Dr. Roubini á Wikipediu)

Hér er tilvitnun í dr. Roubini:

"So what can the government do? The easy part is lowering interest rates and buying toxic assets.  The hard part, he says, will be tackling housing.  Roubini says that the housing market, like company restructuring in bankruptcy, needs to have "face value reduction of the debt." Rather than go through mortgages one by one, he says reduction has to be "across the board...break every mortgage contract."

(Þýðing: Hvað getur þá ríkisstjórnin gert? Auðveldi hlutinn er sá að lækka vexti og kaupa eitraðar (óseljanlegar) eignir.  Það erfiða, segir hann, er að fást við húsnæðismálin. Roubini segir að húsnæðismarkaðurinn, rétt eins og fyrirtæki sem er endurskipulagt við gjaldþrot, þurfi "nafnverðslækkun skulda". Fremur en að skoða húsnæðislán hvert fyrir sig þarf "flata niðurfellingu... rjúfið hvern einasta húsnæðislánasamning." )

Dr. Roubini hlaut mikla gagnrýni fyrir spá sína um efnahagshrunið, svo mikla að hann var nefndur dr. Doom.

Svo enn á ný hefur dr. Doom talað...

"Vinur" litla mannsins

Fulltrúar Alþjóðagjaldeyrissjóðsins fóru af landi í gær.  Á blaðamannafundi í tilefni brottfararinnar skildu sjóðurinn eftir nokkrar góðar kveðjur til landsmanna. 

Í fyrsta lagi mætti gera ráð fyrir að eitthvað birti yfir í lok ársins.  Hugsanlega væri þá hægt að aflétta gjaldeyrishöftum og lækka vexti þar sem Íslendingar hefðu verið svo duglegir að draga saman einka- og samneyslu og lækka þannig verðbólgu. 

Í öðru lagi hefðu þeir smá áhyggjur af því hversu mikið atvinnuleysi hefði aukist, en það hlyti nú að batna einhvern veginn þegar búið væri að endurreisa bankakerfið. 

Í þriðja lagi kemur alls ekki til greina að létta skuldabyrðina á íslenskum almenningi.  Það væri svo sem gjörlegt, en væri alltof dýrt og ríkið hefur nóg annað að gera með peningana sína eins og fella niður skuldir á stórfyrirtæki, dæla fleiri hundruðum milljörðum inn í bankana og borga innistæður erlendra ríkisborgara og erlendum ríkjum. Fólk yrði bara að sætta sig við tugi prósenta hækkun á verðtryggðum og gengistryggðum lánum á síðustu mánuðum, atvinnuleysi, og væntanlegar skattahækkanir ofan á skerta opinbera þjónustu.

Það er nú ekki af ástæðulausu sem sjóðurinn er jafn vinsæll og raun ber vitni um heim allan.

Ætíð vinur litla mannsins!

 

Af hverju nýja stjórnarskrá?

Stefna Sjálfstæðisflokksins hefur leitt íslensku þjóðina fram á brún efnahagslegs hengiflugs. Það stefnir í fjöldagjaldþrot fyrirtækja og heimila. En afleiðing þessa hruns er ekki aðeins efnahagsleg. Með hruninu hefur myndast gjá milli þings og þjóðar. Gjá sem ekki verður brúuð nema með breytingum á stjórnskipulagi landsins. Þjóðin treystir ekki lengur Alþingi og án gagnkvæms trausts verða allar okkar aðgerðir og allar okkar áætlanir um uppbyggingu landsins einskis verðar.

Þetta sáum við Framsóknarmenn snemma og við brugðumst við.

Framsóknarmenn felldu fyrri ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar og studdu minnihlutastjórn Samfylkingar og Vinstri-Grænna til valda að uppfylltum þremur skilyrðum. Þessi þrjú skilyrði eru grundvöllur þess að endurheimta traust þjóðarinnar og gera okkur kleift að byggja til framtíðar. Þessi skilyrði voru:

Raunhæfar tillögur til varnar heimilum og fyrirtækjum. Þar höfum við framsóknarmenn aftur tekið forystuna með  metnaðarfullum tillögum að fjölþættum aðgerðum sem munu skjóta stoðum undir atvinnulífið og gefa heimilum og fyrirtækjum tíma til að endurskipuleggja fjárhag sinn og fleyta sér yfir erfiðasta hjallann í því ástandi sem nú ríkir.

Þá kröfðumst við kosninga í vor. Frá síðustu kosningum hefur íslenskt samfélag umturnast og allar forsendur breyttar. Því teljum við mikilvægt að Alþingi fái endurnýjað umboð frá þjóðinni til að takast á við það mikla verkefni sem endurreisn samfélagsins er.

Síðast en ekki síst gerðum við kröfu um stjórnlagaþing. Ein orsaka hins efnahagslega hruns er að óhófleg völd söfnuðust hendur fárra.

Örfáir fjárglæframenn höfðu í krafti auðs í fullu tré við ríkisvaldið og nýttu sér til hins ýtrasta blinda trú Sjálfstæðisflokksins á sjálfstjórn markaðarins. Þannig voru eftirlitsstofnanir kæfðar og beinu og óbeinu valdi beitt til að tryggja hlutleysi þeirra í óheftri frjálshyggjunni.

Til að tryggja valddreifingu, treysta völd Alþingis og mótvægi þess við ráðherraræði og vald fjármagnsins þurfum við að gera upp við þessa fortíð okkar. Sú sátt sem við þurfum að ná verður að horfa til framtíðar. Til þess þurfum við nýtt þjóðskipulag og því náum við aðeins ram með stjórnlagaþingi. Reynslan sýnir okkur að Alþingi er ekki fært um að fara í grundvallar breytingar á stjórnskipan okkar, enda væri hreinlega í hæsta máta óeðlilegt að þingmenn settust niður til að véla um eigin völd og áhrif. Við sjáum hvert það leiddi okkur í eftirlaunafarsanum öllum.

Í 65 ár hefur nefninlega staðið til að endurskoða stjórnarskrána, sérstaklega þá þætti sem varða stjórnskipun landsins og hver hefur árangurinn orðið? Enginn. Þegar ákveðið var að slíta sambandinu við Danmörku var skipuð sérstök stjórnarskrárnefnd. Hún lagði til að núverandi stjórnarskrá yrði að stórum hluta samhljóða stjórnarskránni frá 1920 fyrir utan það að felld voru út ákvæði um konung og sett inn í staðinn ákvæði um forseta. Einnig voru gerðar minni háttar breytingar hér og þar, meðal annars breytingar sem sneru að takmörkun á synjunarvaldi forseta. Mikilvæg forsenda þeirrar samstöðu sem ríkti við þá afgreiðslu stjórnarskrárinnar árið 1944 var að hún náði aðeins til þessara mjög afmörkuðu þátta.

Eftir að stjórnarskráin hafði verið samþykkt starfaði stjórnarskrárnefndin áfram að heildrænni skoðun hennar og þegar starfsemi hennar lognaðist út af árið 1947 var ný nefnd skipuð. Sú nefnd skilaði síðan engu áliti.

Í gegnum tíðina hafa þingmenn svo borið upp bæði þingsályktunartillögur og frumvörp um einstakar breytingar og heildarendurskoðun á stjórnarskránn, en innan við 10% þeirra hafa orðið að veruleika. Einkum var þar um að ræða breytingar á kaflanum um þingkosningar og störf Alþingis, sérstakt áhugamál þingmanna, auk þess sem breytingar hafa verið gerðar á mannréttindakaflanum, en um þær breytingar var almenn sátt. Eini kaflinn sem hefur verið látinn ósnertur er kafli I um stjórnskipan.

Það hefur einfaldlega aldrei náðst sátt á Alþingi Íslendinga um að fara í þessa viðamiklu vinnu sem snertir breytingar á stjórnskipan Íslands og því teljum við nauðsynlegt að taka þetta úr höndum Alþingis og færa í hendur þjóðarinnar.

Þau þrjú skilyrði sem við Framsóknarmenn settum fyrir stuðningi við núverandi stjórn eru lykillinn að því að hægt verði að reisa íslenskt þjóðlíf úr rústum í fullri sátt. Þessi þrjú atriði þurfa að fara saman svo aftur komist á traust milli þings og þjóðar og hægt verði að horfa til framtíðar. Þjóðin þarf að koma að þessu ferli og það gerir hún aðeins með kosningum og stjórnlagaþingi.

Það er því sorglegt að horfa upp á Morfísæfingar sjálfstæðismanna síðustu daga. Þeir náðu nýjum lægðum í lágkúrunni hér í gærkvöldi þegar þeir fóru hver á fætur öðrum í andsvör við eigin flokksmenn til þess eins að reyna að koma í veg fyrir að þjóðin geti komið að mótun hins Nýja Íslands með kosningum og stjórnlagaþingi. Um leið eru þeir að draga lappirnar í mikilvægum málum sem snerta efnahag heimilanna í landinu.

Ég er ekki fullkomlega sátt við það frumvarp sem nú liggur fyrir um breytingar á stjórnarskránni. Ég taldi óþarfa að fara í frekari breytingar á stjórnarskránni á þessu þingi en þær einar sem snúa að stjórnlagaþingi, því það væri einmitt hlutverk þess þings að endurskoða stjórnarskrána í heild sinni. Við mátum það hinsvegar svo að mikilvægara væri að ná sátt um að koma málinu í gegn á þessu þingi en að skattyrðast yfir formsatriðum við stjórnarflokkana. 

Þannig er gert ráð fyrir ákvæði um að sameiginlegar auðlindir verði ávalt þjóðareign. Nú, þegar íslenska þjóðin er bundin á klafa erlendra fjármagnseigenda, sem ganga hart fram í óraunhæfum kröfum um að þjóðin taki á sig skuldbindingar nokkurra veruleikafirrtra einstaklinga, er mikilvægara en nokkru sinni fyrr að tryggja að auðlindir okkar, sem munu standa undir framtíð okkar og afkomenda okkar, falli ekki í þeirra hendur.

Það er í raun með ólíkindum að valdhroki sjálfstæðismanna skuli vera slíkur að þeir þora ekki að fela þjóðinni það vald að móta sína eigin framtíð. Það er ekki nóg með að blind trú þeirra á frjálshyggjuna hafi lagt íslenskt samfélag í rúst, heldur ætla þeir líka að koma í veg fyrir að hægt verði að þrífa upp eftir þá.

Ræða flutt á Alþingi 11.3.2009 um stjórnskipunarlög

Lengt í hengingarólinni

Ríkisstjórnin kynnti í gær nýjar plástursaðgerðir fyrir heimilin í landinu.  Nú er ætlunin að hækka viðmiðunarfjárhæð vaxtabóta um 25% og breyta gengistryggðum fasteignalánum í hefðbundin verðtryggð lán. 

Á sama blaðamannafundi kom fram að skv. tölum Seðlabankans eru um 30.000 heimili með neikvæða eiginfjárstöðu, eða nánast.  Að vísu á enn eftir að reikna aðrar skuldbindingar s.s. bílalán og yfirdráttarlán sem voru um 75 milljarðar í janúar 2007.  Einnig mætti einhver góður blaðamaður spyrja við hvað miðast verðmatið á eignunum? Fasteignamat, brunabótamat eða markaðsvirði?

Benedikt Sigurðsson, framkvæmdastjóri Búseta á Norðurlandi, bendir á að aðgerðirnar geri lítið fyrir fólk sem búi í mjög skuldsettu húsnæði. Fasteignirnar seljist ekki og því er ekkert raunverulegt verð til á þeim. Eina raunhæfa aðgerðin til bjargar er að lækka höfuðstól lánanna.

Þetta er nákvæmlega sama og John D. Geanakoplos og Susan P. Koniak segja í leiðara í New York Times um heimilin í Bandaríkjunum.

Geanakoplos og Koniak skrifa: "An avalanche of foreclosures is coming- as many as eight million in the next several years.  The plan announced by the White House will not stop foreclosures because it concentrates on reducing interest payments, not reducing principal for those who owe more than their homes worth. The plan wastes taxpayer money and won´t fix the problem."

Áherslur íslensku ríkisstjórnarinnar eru einmitt á vaxtabyrðina, dreifa greiðslubyrðinni yfir lengri tíma og fella niður skuldir bara hjá þeim sem eru að fara í gjaldþrot með nýja greiðsluaðlögunarfrumvarpinu.  Hvatinn til að greiða skuldirnar og reyna að standa sína plikt er enginn.

Það verður að létta af skuldunum og fella niður hluta af höfuðstólnum þannig að fólk sjái einhvern tilgang í að halda áfram að greiða af skuldum sínum.   

Ekki lengja bara í hengingarólinni

Takk fyrir mig!

Ég þakka kærlega fyrir allan stuðninginn sem ég fékk í póstkosningu okkar Framsóknarmanna í Suðurkjördæmi. Þar hlaut ég afgerandi stuðning í 2. sætið og flest atkvæði allra frambjóðenda.

Jafnframt vil ég óska meðframbjóðendum mínum til hamingju með þeirra árangur og þá sérstaklega Sigurði Inga Jóhannssyni með 1. sætið.

Nú er bara að bretta upp ermar og hefja baráttuna í Suðurkjördæmi.